Originale aperis en la revuo Literatura Mondo en Novembro 1922 (p. 22).

LA ĜARDENISTO KAJ LA REĜINO

RABINDRANATH TAGORE

SERVISTO:

Indulgu min, serviston, ho reĝin'!

REĜINO:

De mia festo venis ĵus la fin'.
Servistoj miaj ĉiuj iris for.
Vi kion volas je malfrua hor'?

SERVISTO:

Se la aliajn ĉiujn vi forsendis,
Jen mia temp'. La vicon mi atendis.
Kaj vin demandas: kian servon doni?
Serviston lastan volu do ordoni.

REĜINO:

Ĉu vi esperas post malfrua veno...

SERVISTO:

Gardisto via esti en ĝardeno.

REĜINO:

Ĉu do perdiĝis tute saĝo via?

SERVISTO:

Jen, mi rezignas pri labor' alia.
Mi glavon, lancon en la polvon ĵetas.
Ne sendu min, reĝino, mi vin petas,
Al reĝaj kortoj en la malproksimon,
Min kun arme' ne sendu trans la limon
Por almilita, glora entrepreno,
Sed faru min gardisto de l' ĝardeno.

REĜINO:

Kaj kio estos tiam viaj devoj?

SERVISTO:

Servisto estos mi de viaj revoj.
Mi flegos la vojeton en ĝardeno
Iratan de vi dum matenpromeno,
Sur kiu laŭde vin laŭ via ir'
Salutos floroj svenaj pro l' sopir'.
Per balancil' mi lulos vin laŭvole,
Dum saptaparna branĉ' vin ombros mole,
Kaj arĝentbrilo luna fruvesperon
Kisados vian puntan vestborderon.

Mi verŝos zorge, je vespero ĉiu,
Oleon freŝan en la lampon, kiu
Ĉe via lito nokte treme flamos,
Piedbenketon per zorgema mano,
Per sukoj de santalo kaj safrano,
Per desegnaĵoj miraj mi ornamos.

REĜINO:

Vi por vi volas rekompencojn kiajn?

SERVISTO:

En mano teni manojn la graciajn
Kaj similantajn al lotusburĝonoj,
Ornami ame manartikojn viajn
Per bonodora ĉeno de festonoj.
Per suk' aŝoka pentri ruĝkolora
La haŭton de subtila via plando,
Kaj polvon lavi for per kis' adora,
Restintan sur la piedeta rando.

REĜINO:

Servisto, plenumiĝu via pet' —
Gardisto estu do de l' ĝardenet'.

K. de KALOCSAY

La tekston enkomputiligis Roel Haveman.